Puisi - LUMUTAN
Saya punya potret lumutan
Saya pikir sebelas tahun umurnya
Saya bersihkan tiap pagi dengan kain halus
Saya jaga warnanya agar tidak semakin pudar
Saya simpan dalam bingkai mahal
Saya pajang di panggung kehormatan
Saya pandang setiap pagi dan petang
Saya timang-timang menjelang tidur
Saya dekap di kala mimpi
Saya pamerkan kepada kawan
Saya wartakan kepada dunia
Saya ikut sertakan lomba dan menang
Saya peras khasiatnya
Saya ambil manfaatnya
Saya makan keringatnya
Saya sayang padanya
Saya ulang lagi membersihkannya
Saya gosok lembut sekerasnya
Saya tiup debu yang melekatnya
Saya perhatikan setiap sudutnya
Saya amati satu-satu partikelnya
Saya perhatikan dengan seksama
Saya tertegun dibuatnya
Saya pun berkata "kamu masih tetap lumutan"